هدف بعدی هکر ها مغز انسان هاست!
هکرهایی که بدون اجازه وارد کامپیوتر شما می شوند، به اندازه کافی بد هستند. هم اکنون دانشمندان نگران روزی هستند که آنها روی مغز شما تسلط پیدا کنند.
سال گذشته، پژوهشگران فن آوری را گسترش دادند که میتوانست با استفاده از افکار انسان یک کامپیوتر را به اجرای دستورات وادارد، صندلی چرخدار را فعال کند و یا حتی از توییتر استفاده کند، همه این اعمال، بدون بکارگیری حتی یک انگشت، قابل انجام بود. اما همانقدر که دستگاههای عصبی پیچیده تر و بیسیم شدند، برخی از دانشمندان می گویند که خطرات “هک مغز” باید جدی گرفته شوند.
Tadayoshi Kohno، کارشناس امنیت کامپیوتری دانشگاه واشنگتن می گوید: دستگاههای عصبی به سرعت در حال رشد و بدعت هستند و مطمئنا تاثیرات فوق العاده ای در آینده خواهند داشت. اما اگر از هم اکنون فکری برای ایمن سازی آنها نشود، ممکن است در پنج یا ۱۰ سال آینده، نتایج این اشتباه بزرگ، جبران ناپذیر باشد.
در حال حاضر، هکرها تمام وقت کامپیوترهای شخصی را می پایند. تصور کنید اگر آنها انرژی نابکار خود را روی دستگاههای عصبی، مانند شبیه سازهای تمرکز عمیق مغز، که برای درمان پارکینسون و افسردگی مورد استفاده قرار میگیرند و یا سیستمهای مغناطیسی که جهت کنترل اندامهای مصنوعی استفاده می شوند، بکار گیرند، چه اتفاقهایی فاجعه باری رخ می دهد.
با توجه به گزارشی که Kohno و همکاران او، نگرانی های خود را در آن با موضوع مغز و اعصاب در تاریخ ۱ ژوئیه منتشر کرده اند، اغلب این دستگاهها خطرات امنیتی کمی همراه خود دارند. اما همانطور که مهندسی عصبی پیچیده تر و گسترده تر، می شود، پتانسیل حملات امنیتی آنها فزونی خواهد گرفت.
Kohno میگوید: کار بسیار سختی است که طراحی سیستم های پیچیده بدون اشکال باشد. هرچقدر دستگاه های پزشکی و خدمات بهداشتی بیشتر و پیچیده تر شدند، چشم پوشی افراد روی اشکالات جزئی آنها بیشتر شده است که همین موضوع ساده می تواند تبدیل به یک خطر بسیار جدی شود. در حال حاضر بیان این خطر ممکن است همانند داستانهای علمی-تخیلی باشد، اما فراموش نکنید ۵۰ سال پیش، سفر به ماه هم اینچنین می نمود.
ممکن است بپرسید، چرا شخصی باید مغز فرد دیگری را هک کند؟ محققان می گویند سوابقی جهت سوء استفاده از کامپیوتر برای ایجاد آسیب عصبی وجود دارد. در نوامبر ۲۰۰۷ و مارس ۲۰۰۸، برنامه نویسان مخرب، با قرار دادن برخی انیمیشن های فلش، در وب سایتهای حمایت از بیماران صرع منجر به خرابکاری شدند، زیرا باعث تشنج در برخی از بیماران حساس به عکس شدند.
دانشمندان می توانند از سیگنال های مغزی جهت کنترل کامپیوترها استفاده کنند
Tamara Denning فارغ التحصیل رشته علوم کامپیوتر میگوید: اینکار در ۲ زمان متفاوت صورت گرفت. و به معنای این است که برخی از افراد بزهکار هستند و سعی می کنند با استفاده از کامپیوتر سلامتی افراد دیگری را به خطر بیندازند. به ویژه اگر دستگاههای عصبی گسترده تر شوند، خطر این بزهکاران نیز فزونی خواهد یافت.
در برخی از موارد، ممکن است خود بیماران بخواهند دستگاه عصبی خود را هک کنند. بر خلاف دستگاه هایی که برای کنترل اندامهای مصنوعی بکار می روند، (هنوز هم از سیم استفاده می کنند)، بسیاری از شبیه سازهای مغزی در حال حاضر از سیگنال های بی سیم بهره میگیرند. هک کردن این دستگاهها می تواند به بیماران وضعیت خوددرمانی (خود-تجویزی) بدهد، یا ممکن است بتوانند با افزایش فعالیت مراکزی از مغز، دردهای خود را تسکین دهند.
با وجود خطرات فوق، Kohno میگوید: اکثر دستگاه های جدید با تفکر امنیتی ایجاد نمی شوند. مهندسین عصبی صرفا روی سلامت و قابلیت اطمینان و اخلاقی بودن تجهیزات جدید دقت می کنند. اما، گروهی از متخصصان بر این باورند که این دستگاهها ممکن است ربوده شوند و مبادرت به انجام اعمال ناخواسته بورزند. این اولین بار است که در یک مقاله علمی موضوع “neurosecurity” یا ایمنی عصبی توصیف شده است.
Kohno می گوید: به نظر میرسد در اینگونه دستگاهها مسائل امنیتی و حفظ حریم خصوصی بدرستی رعایت نشده اند. جای تعجب است که در این فضا افراد زیادی مشغول به کارند ولی در مورد امنیت آنها فکری نمی کنند.
کوین اتو، مهندس ژنتیکی که در دانشگاه پوردو درباره واسطهای ماشینهای مغزی، مطالعاتی داشته است می گوید که او در ابتدا درباره این پژوهش مردد بود. «اولین بار که مقاله را دیدم، نمی دانستم که آیا باید به عنوان یک چالش با آن موافقت کنم یا نه؟ اما این مقاله حاوی یک استدلال بسیار قوی و فوری بود که این موضوع مهم است و وقت آنست که که مهندسین عصبی با کارشناسان امنیتی کامپیوتر همکاری کنند.»
جاستین ویلیامز (مهندس عصب) از دانشگاه ویسکانسین، که در این تحقیق درگیر نشده است، می گوید: نمی شود گفت که صحبت در مورد مسائل امنیتی هنوز زود است. او تأکید کرد که امروزه انواعی از دستگاه ها موجودند که مستعد حمله هستند، ولی ترس از خطرات آینده، نباید مانع از پیشرفت در این زمینه شود. این نوع از مسائل امنیتی همواره با پیشرفت تکنولوژی مطرح بوده اند.
Kohno میگوید: تاریخ مثالهای زیادی فراهم آورده است. بنابراین ناچارم قبل از اینکه این دستگاهها تبدیل به یک مشکل جدی شوند، درباره اهمیت خطرات امنیتی آنها فکر کنم. شاید بهترین مثال اینترنت باشد، که در ابتدا به عنوان یک پروژه تحقیقاتی انجام شد و امنیت آن به حساب آورده نمی شد. « از آنجایی که ابتدئا اینترنت با تفکر امنیتی طراحی نشده است، از اینرو رفع ضعفهای موجود در زیرساختهای موجود در اینترنت به طوریکه همه اهداف امنیتی را برآورده کند، کار نشدنی ای است». Kohno و همکاران او امیدوارند با مطرح کردن چنین مشکلاتی در جهان دستگاههای عصبی، از بروز مشکلی مشابه اینترنت جلوگیری کنند.
منبع : http://downloadnow-fa.blogsky.com
